Weekje met oudste kleinzoon

Een nieuw jaar, een nieuw oma-dagboek. In 2021 ben ik blijven steken bij de zomervakantie. Daarna zagen de oma’s en de kleinkinderen niet veel. We spraken alleen telefonisch met elkaar. Op 9 oktober zouden we elkaar weer ontmoeten om de twaalfde verjaardag van Jesse te vieren. We hadden er zin in, allebei. De cadeautjes waren al in huis en op 7 oktober had oma Hannie de ingrediënten voor de jaarlijkse verjaardagstaart gekocht.

En toen kwam de nacht van 7 op 8 oktober. De nacht waarin Hannie onverwacht overleed. De verjaardag van Jesse werd niet eens gevierd, die viel in de week tussen het overlijden en de crematie van Hannie. Uiteindelijk heeft hij pas met Kerstmis zijn verjaardagscadeautjes gekregen. De laatste cadeautjes die hij van twee oma’s kreeg.

Natuurlijk hebben de kleinkinderen en ik elkaar nog vaak gezien de laatste tien weken van het jaar, maar het kwam er niet van daar veel over op te schrijven. Nu het nieuwe jaar begint wil ik echt weer beginnen met wat nu ‘Mijn Oma-dagboek’ wordt. Geen uitstapjes meer met beide oma’s, geen foto’s meer van beide oma’s, Het zal raar zijn, zoals alles nog raar is.

Op nieuwjaarsdag kwam Lucas bij mij logeren voor een ruime week. Hij arriveerde op nieuwjaarsdag en was ruim een weekje bij oma. Het was qua activiteiten een saaie week, we mochten niets. Maar samen hebben we veel werk verzet. We hebben 1680 DVD's gesorteerd op alfabet, uit de doosjes gehaald en in mappen gedaan. Dat was een hele klus waar we elke dag wel een paar uur mee bezig waren.

Ondertussen ruimden we de kerstspullen op en reden we een paar keer naar de milieustraat om overtollige spullen, waaronder alle DVD-doosjes, in te leveren.

Ons enige uitje was een bezoekje aan de McDrive. En natuurlijk was er óók tijd om te gamen, samen te eten, koffie te drinken en te kletsen.

Gisteren is oudste kleinzoon weer naar huis gegaan. Het is stil zonder hem. We hadden het heel gezellig zo samen.